İslam dünyasında orta ve yüksek tahsil veren kurumlar,[1] talep edenin kendisinde ilim öğrendiği yer.[2] Tümdengelim (dedüktif) öğretim metodunun uygulandığı medreselerde,[3] Kur’an, fıkıh hadis, tefsir, kelam, feraiz gibi islami; nahiv, sarf, lugat, ma’an, ibadi, beyan, adap gibi lisani; hesap, hendese, mantık, hikmet, tıp, hey’et, felsefe gibi akli bilimler üzerine dersler verilmiştir. [4]
[1] Cahid Baltacı, Fatih Sultan Mehmet Devri İlim Hayatı ve Sahn-ı Seman Medreseleri, İstanbul: İBB Yayınları, 1995, s. 25.
[2] Cahit Baltacı, XV-XVI. Asırlarda Osmanlı Medreseleri, İstanbul: İrfan Matbaası, 1976, s. 25.
[3] Hakan Anameriç-Fatih Rukancı, “XI. ve XVI. Yüzyıllar Arasında Medrese ve Üniversitelerde Eğitim”, Tarih İncelemeleri Dergisi, XXIII/2, 2008, s. 40.
[4] Ersoy Taşdemirci, “Osmanlı İmparatorluğunda Medreseler”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sy. 3, 1989, s. 527.
Yorumlar