Osmanlı İmparatorluğunda sultanın herhangi bir kısıtlama ya da yükümlülük getirmeksizin toprağın veya diğer bir gelir kaynağının mülkiyetini herhangi bir kişiye vermesi,[1] mukâta’aların ömür boyu tasarruf etme yetkisiyle özel kişilere satılması yani vergi toplama hakkının özel kişilere devredilmesi.[2]
[1] Avdo Suceska, “Malikane”, (çev. M. Özyüksel), İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, c. 41, sy. 1-4, 1985, ss. 273-274.
[2] Yavuz Cezar, Osmanlı Maliyesinde Bunalım ve Değişim Dönemi (XVIII.yy dan Tanzimat’a Mali Tarih), İstanbul: Alan Yayıncılık, 1986. s. 33.
Yorumlar