Mecburi ya da ihtiyari yer değişmeleri ve yerleşmeleri de kapsayan beşeri bir süreç.[1] Arapça yurtlandırma, yerleştirme, yurtlanma, yerleşme.[2] Tarih boyunca milletlerin iskân siyasetine Arapça kavramın manaları gibi mecburiyet ve gönüllük gibi iki unsur yön vermiştir.[3] Osmanlı İmparatorluğunda iskanlar Batı Anadolu’dan başlamış, daha sonra Balkanlar, Ortadoğu, Kuzey Afrika, Kafkaslar ve Arap Yarımadası olmak üzere fetihleri takip etmiştir. İmparatorluk kuruluş ve yükselme dönemlerinde daha çok aşiret iskanlarıyla, gerileme ve duraklama dönemlerinde dış göçle gelen muhacirlerin iskanlarıyla uğraşmıştır.[4]
[1] Canan Emek İnan, “Türkiye’de Göç Politikaları: İskân Kanunları Üzerinden Bir İnceleme”, Göç Araştırmaları Dergisi, c. 2, sy. 3, Ocak-Haziran 2016, s. 13.
[2] Devellioğlu, Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat, s. 270.
[3] Arif Çiçek,”Türklerde İskân Siyaseti”, İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, c. 2, sy. 2, 2013, s. 30.
[4] İsa Kalaycı-Oktay Kızılkaya, “Osmanlı Devleti’nin İskân Siyaseti ve Yerleşim Birimleri Üzerine Bir Değerlendirme”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sy. 18, 2012, ss. 362-365.
Yorumlar