Din ve inanç hasebiyle yakınların, akrabaların, dostların ve öz yurdun terki.[1] İslam terminolojisindeki özel anlamıyla Hz. Peygamber zamanında Mekkeli müşriklerin baskısı nedeniyle Müslümanların önce Habeşistan’a, ardından da Medine’ye yaptıkları göç.[2] Hicrette gaye dinin daha iyi yayılması veyahut bireyler nezdinde yaşanmasıdır. Standartların mevcut koşullardan daha iyi olacağı beklentisi sonucu işlevsellik kazanılmaktadır.[3]
[1]Şerefeddin Gölcük, “Kur’an’da Hicret”, Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sy. 7, 1986, s. 9.
[2] Yusuf Bahri Gündoğdu, “İslam Hicretinin Sosyolojik ve Pedagojik Tahlili”, Geçmişten Günümüze Göç-II, (ed. Osman Köse), Samsun: Canik Belediyesi Kültür Yayınları, 2017, s. 967. ; İlhami Ayrancı, “Hz. Peygamberin Medine’ye Hicreti ve Bu Dönemde Uyguladığı Stratejiler Üzerine Bir Deneme”, Kalemname, 3/6, Aralık 2018, s. 45.
[3] Mustafa Aydın, “Özel Bir Göç Biçimi Olarak Hicret”, Sosyoloji Divanı, sy. 6, Temmuz-Aralık 2015, s. 104.
Yorumlar