Uhrevi olmayan kimse, dini olmayan, müessese, prensip, fikir, sistem,[1] sivil toplum ile dinsel toplumun ayrılığı ilkesi,[2] toplumsal ve siyasal sistemin din ve devlet ayrılığı ilkesine dayanması anlayışı.[3] Kavram dilimize ilk defa Meşrutiyet yıllarında girmiş[4] ve kavramın Türk dilinde yerleşik hale gelmesini engellemek için Ahmet İzzet Paşa “laruhbani”, Ziya Gökalp “ladini”, Ubeydullah Efendi ise “iş(eylem) hükümeti” sözcüğünün kullanılmasını tavsiye etmiştir.[5]
[1] Ali Fuad Başgil, Din ve Laiklik, İstanbul: Kubbealtı Neşriyat, 1996, s. 9.
[2] Kemal Gözler, Türk Anayasa Hukuku, Bursa: Ekin yayınları, 2000, s. 138.
[3] Nilüfer Narlı, “Türkiye’de Laikliğin Konumu”, Cogito, sy. 1, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, Yaz 1994, s. 23.
[4] Bihterin Vural Dinçkol, 1982 Anayasası Çerçevesinde ve Anayasa Mahkemesi Kararlarında Laiklik, İstanbul: Kazancı Yayınları, 1991, s. 6.
[5] Özer Ozankaya, Türkiye’de Laiklik: Atatürk Devrimlerinin Temeli, İstanbul: Cem Yayınevi, 1993, s. 80.
Yorumlar