III. Selim devrini sona erdiren Kabakçı İsyanı sonrasında tanzim edilen evrak, asilere getirilen genel bir af. Sözcük kadı huzurunda, taraflardan birinin ikrarını, diğer tarafın bu ikrarı tasdikini içeren ve bir hükmü ihtiva etmeyen hususlara dair düzenlenmiş belge, bir davayı ispata yarayan hukuki delil demektir. Yazılı bir anayasası bulunmayan Osmanlı iktidarının teorik çerçevesine/sınırına; şeri, kanun ve siyaset düşüncesi geleneğiyle mütenasip olarak atıf yapmaktadır.[1]
[1] Ayhan Ceylan, “Osmanlı Devleti’nde Anayasal Bir Belge: Hüccet-i Şeriyye”, I. Türk Hukuk Tarihi Kongresi Bildirileri, (21-22 Aralık 2012), (ed. Fethi Gedikli), İstanbul 2012, ss. 590-591.
Yorumlar