Osmanlı İmparatorluğu’nda ihtiyat hazinesi. Uzun yıllar boyunca kredi kurumu vasfı yüklenen iç hazine, fonksiyon itibariyle kıymetli para, mücevher ve eşyaların saklandığı bir depo veya sandık vazifesi görmekteydi. Saray giderleri ve kapıkulu askerlerinin maaşı darlık anında bu hazineden ödenir ve sonra yerine konurdu.[1]
[1] Arzu Tozduman Terzi, “Osmanlı Hazineleri”, Türkler, c. X, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, 2002, s. 893. ; Serkan Ağar, “Geçmişten Bugüne Mali İdare”, TBB Dergisi, sy. 73, 2007, s. 374. ; Şevket Kamil Akar, “Osmanlı Devletinde Kısa ve Uzun Vadeli İç Borçlanmanın Gelişimi”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, c. 51, 2001, ss. 100-101.
Yorumlar