Hıristiyan asıllı erkek çocukların, 3-5 yıl ara ile, Devletin askeri ve mülki hizmetleri için seçilerek toplanması, eğitilip yetiştirilmesi ve görevlendirilmesi geleneği I. Murad (1360-89) döneminde başladı. Rumeli’de başlayan uygulamaya sonraları, Arnavutluk, Yunanistan, Sırbistan, Hırvatistan, Bosna ve Macaristan’daki Hıristiyan çocukları da katıldı. Ticaretle uğraşan Museviler devşirilmezmiş. İstanbul’a gelince, kelime-i şehadet ile İslamiyet’e kabul edilir sonra sünnet edilirmiş. Eli yüzü temiz yakışıklılar saraylara; zekâca gelişmemiş olanlar polis ve bahçevan olarak yetiştirilmek üzere Bostancı kuvvetine gönderilirmiş. Geri kalanlar, Türkçe Öğretilmek üzere çiftçilere kiralanırmış. Dönenler, Yeniçeri Ocağına girerlermiş Ailenin tek çocukları, Ruslar, İranlılar, Çingeneler ve de Türkler de Ocağa alınmazmış. Ocak XVII YY’da Müslüman Türklere açılmış. Türklere yalmz ulema merdivenine tırmanma şansı verilmiş. İstanbul’un fethini izleyen iki yüzyılda, Türk asıllı olmayan baş vezirlerin sayısı Türk asıllı vezirlerin tam yedi katı olmuş.
Kaynak:
Geofrey Lewis, Modern Turkey, New York: Praggier, 1974
Yorumlar