Yazar: Bahaeddin Ögel
‘Büyük bir Hakan varmış, Gök Tanrı’ya taparmış,
Üç güzel kızı varmış, hep evine kaparmış,
”Benim kızlarım,” dermiş, ‘çoktan Tanrı’ya ermiş,’
‘Nasıl bir insanoğlu, bu kızlara değermiş!’
Kızları almış, gitmiş, yüksek bir dağa çıkmış,
Kızları hayran kalmış, burada gök çok acıkmış.
Demiş; burada bekleyin, Tanrı’ya dua edin,
‘Eğer Tanrı almazsa, başka illere gidin!’
Kızlar çok beklemişler,’Tanrı gelmez,’ demişler,
Bir erkek kurt görünmüş, kurdu benimsemişler.
Kurt dağın etrafında, dolanmış her yanında,
Küçük kızın kaynamış, bir aşk, sevgi kanında.
Küçük kız demiş: ‘Gel!’ demiş: ‘Bu kurt seni yer!’ demiş
Fakat kız dağdan inmiş, kurt; ‘Elini ver!’ demiş.
Kurt kızı eve almış, bir mağraya dalmış,
Orada yaşamışlar, soylarıda ün salmış!”
Kaynak:
Bahaeddin Ögel, Türk Mitolojisi, Birinci Cilt, Devlet Kitapları, Birinci Basılış, İstanbul 1971, 2. 31-32
Yorumlar