Kara yer alevlenir,
İnsan toplulukları yok olur,
Irmaklarda kanlı dalgalar akar,
Dağlar girdapta döner.
Kayalar gürültü ile yuvarlanır,
Semanın kubbesi titrer, sallanır,
Deniz dalgaları biribiri üzerine yığılır,
Öyle ki dibi görünür.
Denizin dibinde şimdi,
Dokuz büyük ve kara taş parçalanır,
Bu taşın herbirinden,
Birer Demir Bahadır çıkar;
Güçlü Demir Bahadırlar,
Demir atlara binerler.
Atların ön ayakları çizgisinde
Dokuz demir kılıç parıldar,
Arka ayakları çizgisinde
Dokuzar demir mızrak parıldar,
Koşarken ağaçlara dokununca
Bütün ağaçlar yere yıkılır;
Canlı varlıklara dokununca
Hepsi mahvolur, yuvarlanır,
Tanrım, babam, Kayra Kan,
Bu dünyayı yaratan,
O zaman kulaklarını kapar,
Halkın bağrışmasını dinlemez,
O zaman Şalyima, Mandışira’yı
Boşuna yardıma çağırır,
O cevap vermez,
May-Tara’yı boşuna çağırır,
May-Tara cevap vermez,
Sonra Erlik’in Karan Bahadır ve
Kere Bahadır adlı iki kahramanı,
Yerden yükselirler.
May-Tara ile Mandışira
Bu bahadırların üzerine atılırlar,
Şimdi yer, May-Tara’nın kanı ile
Alevlenir,
İşte bir gün dünyanın sonu böyle olur.