Annem kendini eşine, çocuklarına ve evine adamış, melek gibi bir insandı. Atatürk’ü de çok severdi.Yaşlılığında bir gün,
‘Oğlum, biz eskiden Türk olduğumuzu bilmezdik’ demişti.
‘Anlamadım!’
‘Evet, bilmezdik! Biz Ankaralıların çoğunluğu müslümandı. Bir de azınlık gayrimüslümler vardı ki onlardan yeri geldikçe ‘Yahudi’, ‘Ermeni’, ‘Rum’ diye söz edilirdi de bizlere kimse ‘Türk’ demezdi. Önce ‘müslüman’, sonra da ‘Osmanlıydık! ‘Türk’ sözü hemen hemen hiç geçmezdi. Okullarda bile! İşte bu nedenlerle ‘Türk’ olduğumuzu o zamanlar ne öğrendik ne bildik. Mustafa Kemal Paşa Ankara’ya geldikten sonra anladık ki Müslümanlık sadece dinimizdi ayrıca bir de milliyetimiz vardı! Türktük. Oysa önceleri Türklük bilincimiz yoktu. Çevremizde kimi yetişkin insanlar Arapların ‘kavm-ül necip’ yani ‘soylu millet’ olduğunu söylerlerdi. Onlara göre Türkler ise ‘bila idrak’ insanlardı. Yani idraksizdirler. Anlamaktan, kavramaktan yoksundular …
Kaynak: Orhan Karavelli, Atatürk ve Babam, Doğan Egmont, İstanbul, 2015, s. 121, 122