Bizim Türk milletimiz eski ve şerefli bir millettir. Zaten Orta Asya’nın Altay yaylasında yetiştiği için kartalın meziyetlerini daha gençliğinde kazanmıştır. Ta uzakları görür, hızlı bir uçuşu vardır ve bu ruhu barındıracak kadar kuvvetli bir beden sahibidir. Zaten, maddî olsun, dimağî olsun hiçbir sıkıcı hudut içinde durmaz. Yaradılışta olduğundan yüksek anayurdunun Dünya’dan uzak vaziyetine karşı isyan etmiştir. İşte o zaman bu ilk Türkler başlarını alarak Dünya’nın hem doğusuna hem batısına yayıldılar yılmaz atalarımızın bütün bu ilk saldırışlarıyla bugünün Türk milleti olan bizler, pek ziyade alâkadarız. Ancak en büyük alâkamız onlar için büyük duvarını paralayarak o vakte kadar korunabilmesi için medeniyetinin ta yüreğine sokulmalarına, yahut kuzey batıya doğru dönerek geniş İskandinavya sahasına girmelerine ait olmadığı gibi, tarihin Attila dediği büyük bir Türk kumandasında Orta Avrupa’ya akın etmesine veya kardeş milletlerin bu gibi istila hareketlerine de bağlanamaz. Biz tabiî olarak ve başlıca o grupla alâkadarız ki tarih batı istikametinde yakın doğuya doğru gelerek bugün Sümer medeniyeti, Hitit medeniyeti denilen medeniyetlerle Anadolu’nun başlıca tarihten önceki medeniyetlerini kurmuşlardır. Batı medeniyeti, Asya kıtasındaki insan denizinin, bu birbirini kovalayan dalgaları önüne bir büyük set kurdu. Ve bu set, en sonra Bizans imparatorluğu şeklinde meydana çıktı. Bu imparatorlukla atalarımız dövüşmeğe başladılar. Zafer tam pençemize girerken bu sefer batıdan gelen başka bir dalga – Haçlılar- Anadolu’ya saldırarak kat’i zaferimizi yani, büyük harp mükâfatı ve geniş imparatorluk sembolü olan İstanbul’u almamızı tam iki yüz sene -1453 senesine kadar- geri bıraktı.
Kaynak:
M. Kemal Atatürk, Charles, N. Scherill, Bir Abd Büyükelçisinin Hatıraları, Mustafa KemalL II, Cumhuriyet Yayınları, İstanbul 1999, S. 73-74