Osmanlı İmparatorluğunun XVI.-XX. yüzyılları arasında Cezayir, Tunus ve Trablusgarp eyaletleri için kullandığı terim. Cezayir 1516-1830, Trablusgarp 1551-1912 ve Tunus ise 1574-1881 yılları arasında Osmanlı hâkimiyetinde kalmıştır. Garp Ocakları’nın en önemli askeri gücü donanmalarıdır. Denizcilikte Akdeniz havzasında söz sahibi olan bu ocakların Osmanlı İmparatorluğunun kontrolüne geçmesi imparatorluğun uzun yıllar yeterli düzeye gelemeyen deniz gücüne de güç katmıştır.[1] Osmanlılar, Garp Ocakları’nı ilk dönemlerde tek yönetim altında, daha sonraları ise yönetimlerini birbirinden ayırarak idare etmişlerdir. Kuzey Afrika’daki bu ülkeler salyaneli eyaletler arasına katılarak yıllık vergileri devlet hazinesine aktarılmıştır.[2]
[1]Serhat Kuzucu, “XVIII. Yüzyılda Uluslararası Bir Sorun Olarak Garp Ocakları’nın Akdeniz’deki Korsanlık Faaliyetleri”, Gazi Akademik Bakış Dergisi, c. 9, sy. 17, 2015, s. 165.
[2]Seydi Vakkas Toprak, “Osmanlı Yönetiminde Kuzey Afrika: Garp Ocakları”, Türkiyat Mecmuası, c. 22, Bahar 2012, ss. 225-226.
Yorumlar