Latince dikte eden.[1] Bütün siyasi yetkileri kendinde toplamış bulunan kimse,[2] Roma’da patricius sınıfı mensupları arasından seçilen yönetici. Roma’da insanlara bir mahkemece yargılaması yapılmaksızın ceza verme gibi geniş yetkilere ve bağımsız hareket hakkına sahip olan diktatörün görevi, kendisini tayin eden consulun görevinin sonlanmasıyla birlikte sona erer ve görevi sırasında yaptığı işlemlerden hukuken sorumlu tutulmazdı.[3] Niccolò Machiavelli tarafından da ifade edildiği üzere diktatörün otoritesi, acil tehlikeler için gerekli çareler hakkında kendi başına karar verme gücünü ve danışma kuruluyla herhangi bir temyiz olmaksızın kişiye/kişilere ceza vermeyi kapsar.[4]
[1] Emre Tekin, “Siyasal Mekân Olarak Kamp: Egemenlik ve İstisna Hali“, (Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü), Ankara 2020, ss. 39-40.
[2]Türkçe Sözlük, s. 525.
[3]Gökçe H. Türkoğlu, “Roma Cumhuriyet ve İlk İmparatorluk Dönemlerinin İdari Yapısı”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, c. 11, sy. 2, 2009, ss. 269-271.
[4] Tekin, “Siyasal Mekân Olarak Kamp: Egemenlik ve İstisna Hali“, s. 40.
Yorumlar