Anadolu Türk toplumu içinde esnaf ve sanatkar kitlelerini organize eden birlikler.[1] Divan-ı Lügatit-Türk’te eli açık, cömert anlamındaki akıdan geldiği kaydedilen ahinin Arapça manası kardeştir. İbn-i Batuta ahilerin bir araya gelerek içlerinden birini önderliğe seçtiğini ve bir zaviye yaptırdığını nakleder. Yerleşim biriminin büyüklüğüne göre her sanat kolunun ayrı zaviyesi olabildiği gibi bütün sanatkârların tek bir zaviyede toplandığı da olmuştur. Her esnafın kendine has sancağı ve alemdarı mevcuttur.[2]
[1]Sabahattin Güllülü, Ahi Birlikleri, İstanbul: Ötüken Neşriyat, 1977, s. 24.
[2] Yusuf Ekinci, Ahîlik, Ankara: Sistem Ofset, 1991, ss. 5-30.
Yorumlar